Mini reks

Vanessa

Koffam mini reksy(mój króliczek jest tej rasy)

Reks miniaturowy bardzo różni się od swoich karłowatych „kuzynów”. Ma inne proporcje ciała, zwłaszcza jego głowa ma zupełnie inny kształt. Rasa ta powstała właściwie przez przypadek – w hodowli reksów standardowych w Teksasie w jednym z miotów przyszedł na świat jeden maleńki osobnik. Hodowczyni Mona Berryhill postanowiła skrzyżować go z królikiem rasy karzełek holenderski. Narodziło się kilka maleńkich króliczków o charakterystycznej dla reksów, pluszowej sierści. Nowa rasa otrzymała nazwę reksa miniaturki i została zarejestrowana w 1988 roku.

Reks miniaturka jest wierną kopią swojego większego krewnego – reksa standardowego. Po drugim przodku – karzełku holenderskim, odziedziczył jedynie niewielki wzrost. Jego ciało jest lekko wydłużone, szyja wyraźnie zaznaczona, tułów walcowaty, kończyny średniej długości. Zaokrąglona głowa z szerokim czołem zaopatrzona jest w stojące, mięsiste uszy, zaokrąglone na końcach i o długości około 5,5 cm.

Cechą charakterystyczną wszystkich reksów jest gęste, pluszowe futerko złożone z włosów puchowych i okrywowych, które powinny być tej samej długości (od 18 do 21 mm), dzięki czemu futerko nabiera wrażenia sprężystości i wełnistości. Reksy mają też krótkie wąsy. Umaszczenie futerka i rodzaje wzorów u reksów miniaturowych są na tyle różnorodne, że z pewnością zadowolą każdego hodowcę.
Hodowla reksów miniaturowych nie jest trudna, za to daje wiele radości i przyjemności. Zwierzątka te nie są wymagające – jedzą to samo, co inne króliki (czyli mieszanki ziaren, zielonki i sianko), tylko w naprawdę niewielkich ilościach. Ich klatka nie musi być bardzo przestronna, chociaż naturalnie warto sprawić pupilowi możliwe jak największe lokum. Jeżeli króliczki przebywają w klatkach zbiorczych, warto pamiętać, by nie trzymać ich na rusztach siatkowych – z powodu słabego owłosienia kończyn grożą im dokuczliwe odgnioty.

Reks miniaturowy to króliczek o wspaniałym charakterze – rzadko bywa strachliwy, jest wesoły, ciekawski, szybko przyzwyczaja się do człowieka. Lubi przebywać poza klatką, z zapałem zwiedza całe mieszkanie. Z powodu swojego niewielkiego wzrostu może wpaść w poważne tarapaty – wcisnąć się za szafę, zakleszczyć pod wanną, itd. Należy mieć więc oko na wędrującego po domu miniaturowego pupila.

potem dam link z skąd wzięłam te info
i z zdjęciami tak samo:)